Wspomnienia nauczycielki Marii Dulęby

Wspomnienia Marii Dulęby obejmują lata 1927–1972. Autorka po zdaniu egzaminu dojrzałości w Gimnazjum Zofii Sierpińskiej w Warszawie w 1926 r. rozpoczęła studia na Uniwersytecie Warszawskim (kierunek: filologia polska). Po uzyskaniu dyplomu magistra przez rok pracowała jako nauczycielka na wsi. W latach 1927–1939 była zatrudniona w Szkołach Publicznych Zawodowych Dokształcających w Warszawie. W czasie II wojny światowej zaangażowała się w działalność konspiracyjną Armii Krajowej, m.in. pisała artykuły w języku niemieckich, a także uczyła na tajnych kompletach, była także sanitariuszką i kucharką podczas powstania warszawskiego. Po zakończeniu wojny pracowała w różnych szkołach, m.in. w latach 1945–1947 w Państwowym Gimnazjum im. B. Limanowskiego w Wałbrzychu. Główna część wspomnień dotyczy jej pracy w Państwowym Liceum Sztuk Plastycznych w Warszawie (1948–1972). Dulęba wspomina nauczycieli, uczniów, działalność teatru szkolnego, wycieczki szkolne (np. do Krakowa, Sandomierza), obozy wędrowne. Przypomina też o wieloletniej znajomości z Mieczysławem Orłowiczem i wspólnych wędrówkach turystycznych. W 1975 r. nakładem Naszej Księgarni ukazała się jej książka pt. Na turystycznych ścieżkach, która jest biografią Orłowicza i zawiera relacje z organizowanych przez niego wypraw.