Wspomnienia z roku 1945-1946

 Autorka opisuje zrujnowaną w wyniku działań wojennych Warszawę. Opisuje wędrówkę ulicami miasta, które do niedawna jeszcze tętniło życiem. Obawia się, że może nie zobaczyć żadnego żywego człowieka. Kieruje się do domu swoich znajomych i tam odkrywa z radością, że oni też przeżyli wojnę. W Warszawie brakuje bieżącej wody, gazu i prądu. Autorka podejmuje pracę w Biurze Odbudowy Stolicy: „Nie wiedziałam co mi każą robić, nie spytałam ile mi będą za to płacić, nie wątpiłam ani przez chwilę, że mogę być pożyteczna”. Cieszy się, że przydzielono jej mieszkanie, pisze o poszczególnych pokojach, umeblowaniu nowego, własnego domu. W zakończeniu znajdują się słowa otuchy i wiary w przyszłość. Wspomnienia są pracą nadesłaną na konkurs ogłoszony przez tygodnik „Stolica” pt. „Warszawa moich wspomnień”.