List z kondolencjami dla Haliny Martin z powodu śmierci jej matki. Autorka solidaryzowała się z nią w najcięższych chwilach po stracie ukochanej osoby. Pociechą dla Haliny miał być fakt, że była dobrą córką, która otoczyła miłością najbliższą istotę. Wyrazy współczucia przesyłała w imieniu swoim i swego męża, prezydenta Edwarda Raczyńskiego.

List do żony przyrodniego brata Martinowej, Tadeusza Przedpełskiego. List dotyczy matki, która borykała się z cukrzycą. Corrine, która mieszkała w Nowym Jorku, opiekowała się teściową najlepiej jak mogła. Matka miała kłopoty z ustaleniem właściwej dawki insuliny. Córka nie była zadowolona z zastrzyków, ponieważ insulina była bardzo silnym lekarstwem. Niektórzy bardzo źle na nią reagowali, a poziom cukru mógł spaść nieoczekiwanie w wyniku głodu, zwiększonej aktywności fizycznej, czy podniecenia. Ważne było, by mieć pod ręką coś słodkiego, by wziąć w momencie złego samopoczucia.

List do niewymienionego z nazwiska profesora z Instytutu Józefa Piłsudskiego w Nowym Jorku w sprawie poszukiwań naukowych Zyty Zarzyckiej z Muzeum Czynu Powstańczego w Leśnicy Opolskiej. Otrzymała od niego jej adres, pozwoliła sobie bezpośrednio do niej napisać. List do Zarzyckiej załączyła w tej korespondencji. Wyjaśniła profesorowi, dlaczego poleciła Zarzyckiej najpierw zapoznać się z literaturą przedmiotu dostępną w Polsce.

List do doktora Karola Ripy, przewodniczącego Polish-Hungarian World Federation & Affiliates. Kontakt do Martinowej otrzymał od pułkownika Kazimierza Iranek-Osmeckiego. Halina pisała w sprawie mieszkającego w Nowym Jorku Węgra [prawdopodobnie mowa tutaj o Allanie, lokatorze matki autorki]. Przybył on do Ameryki po 1969 r., ukończył studia wyższe i przez kilka lat pracował w wyuczonym zawodzie. Został zwolniony z powodów oszczędnościowych, po utracie pracy nie potrafił znaleźć odpowiedniego zajęcia.

Odpowiedź w sprawie lekarstwa, o które adresatka, Nuna Ruckerowa, prosiła w liście do jej matki, Lidii Przedpełskiej (ten dokument również znajduje się w tej teczce). Halina Martin wyjaśnia, że Petidina to odmiana morfiny, jeśli Ruckerowa jej potrzebuje, powinna zwrócić się po receptę do swojego lekarza; wszelkie inne formy otrzymania narkotyku będą niezgodne z prawem.

List do znajomej Lidii Przedpełskiej, matki autorki, nazywanej przez autorkę Dziunią. Halina była bardzo wdzięczna za troskę o jej matkę. Cierpliwie znosiła zmienność nastrojów ponad dziewięćdziesięcioletniej i schorowanej Przedpełskiej. Martinowa stwierdziła, że jej matka była spokojniejsza w porównaniu z innymi osobami w jej wieku. Wymagała wiele uwagi, miała problemy ze słuchem i wzrokiem. Autorka poinformowała Królikiewicz o swoim planowanym przyjeździe do matki na kilka tygodni pod koniec stycznia 1983 r. W chwili pisania listu załatwiała formalności związane z wyjazdem.

W teczce znajdują się dwa listy: Żychniewskiego do Martinowej i jej odpowiedź. Z treści listów wynika, że oboje znali się z czasów konspiracji. Żychniewicz pisał o swojej rodzinie, dzieciach i wnukach, był zadowolony ze swego życia. Martinowa bardzo ucieszyła się z otrzymanego listu. Podobało jej się, że Antoni nie narzekał, lecz cieszył się z tego co miał. Autorka stwierdziła, że w korespondencji, którą prowadziła z wieloma odbiorcami na całym świecie brakowało radości i dobrych wspomnień. Była świadoma sytuacji w Polsce, czasem nawet bardziej niż miejscowi.

Zbiór dwunastu listów pisanych z Australii do Żanny Kormanowej w latach 1973-1980. Pierwszy list pochodzi z 15 lutego 1973 r., wynika z niego, że korespondencja z Kormanową była prowadzona już wcześniej. Autorka pisała przeważnie o sprawach prywatnych i swojej rodzinie. Relacjonowała życie swojej córki Rosalie, jej studia, pracę, prowadzenie własnego biura adwokackiego, związek z Michaelem, narodziny wnuka. Pisała także o swojej pracy, później o emeryturze, o pracy męża Nathana, który pracował w Konserwatorium i College of Arts.

Odpis datowanego na 1 lutego 1949 r. listu Wandy Gertz do Marii Wittek na temat, mającego wejść w życie 15 marca 1949 r., projektu etatu i obsady personalnej w Auxiliary Territorial Service. Gertz referuje dowódczyni, że została zaproszona przez gen. Łakińskiego do objęcia jednego z dwóch planowanych etatów oficerskich w Auxiliary Territorial Service.

Zapiski prowadzone w zeszycie, notatniku i na luźnych kartkach (obok szkiców i rysunków). Dotyczą uczuć religijnych, kwestii etycznych (m.in. samodoskonalenia się: „prawego myślenia”, „prawych uczuć”), spraw związanych ze studiami malarskimi. Autorka analizuje także swoje życie emocjonalne, w notatniku pojawia się postać ukochanego (zamężnego Anglika) z czasów paryskich oraz analizy postaw/myślenia kobiet i mężczyzn.