Ochorowicz, Julian

Psycholog, filozof, publicysta, wynalazca. W latach 1874–75 redaktor naczelny „Niwy”. Wykładowca psychologii i filozofii przyrody na uniwersytecie we Lwowie. W latach 1882–90 prowadził badania nad hipnotyzmem w Paryżu, gdzie w latach późniejszych piastował funkcję sekretarza generalnego Międzynarodowego Instytutu Psychologii w Paryżu i kierownika laboratorium psychologicznego. Jeden z głównych teoretyków i przywódców pozytywizmu polskiego, którego program i filozoficzne podstawy zawarł w pracy Wstęp i pogląd ogólny na filozofię pozytywną (1872). Jeden z pionierów psychologii doświadczalnej i klinicznej, podkreślał znaczenie psychologii dla medycyny; badacz zjawisk hipnotycznych i parapsychicznych (na których określenie zaproponował termin „mediumizm”). Jego najważniejsze prace z zakresu psychologii: O metodzie badań psychologicznych (1869), Duch i mózg (1872), O twórczości poetyckiej ze stanowiska psychologii (1877), Pogadanki i spostrzeżenia z dziedziny fizjologii, psychologii, pedagogiki i nauk przyrodniczych (1879), Prekursor w wielu dziedzinach techniki, m.in. konstruktor aparatów telefonicznych i mikrofonów, oraz elektronicznych przyrządów pomiarowych, jeden z pionierów badań w dziedzinie telewizji, fototechniki i chemii fotograficznej; działalność wynalazcza Ochorowicza była ściśle związana z jego badaniami naukowymi. Jest uważany za odkrywcę miejscowości Wisła (gdzie mieszkał i prowadzi badania w latach 1901–12) jako uzdrowiska.