Kleiner, Juliusz

Historyk literatury polskiej, teoretyk literatury, edytor, autor podręcznika Zarys dziejów literatury polskiej (1932–1939). Pochodził ze spolonizowanej rodziny żydowskiej, syn inżyniera kolejowego Hermana Kleinera. Studiował polonistykę, germanistykę i filozofię na Uniwersytecie Lwowskim, gdzie następnie się doktoryzował (1908). W latach 1916–1920 był profesorem Uniwersytetu Warszawskiego, następnie Uniwesytetu Jana Kazimierza we Lwowie (1920–1941), Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego (1944–1947) i Uniwersytetu Jagiellońskiego (od 1947). W latach 1914–1916 członek komitetu redakcyjnego w „Pamiętniku Literackim”. W czasie okupacji niemieckiej (1941–1944) ukrywał się na Lubelszczyźnie jako Jan Zalutyński i pracował jako nauczyciel domowy. W latach 1934–1946 prezes Towarzystwa Literackiego im. Adama Mickiewicza, w 1940 r. został członkiem Związku Radzieckich Pisarzy Ukrainy. Jego zainteresowania badawcze koncentrowały się przede wszystkim wokół twórczości Juliusza Słowackiego, Zygmunta Krasińskiego i Adama Mickiewicza. W 1928 r. ożenił się z Marią z Kłębowskich, ze związku urodziło się dwoje dzieci: Witold (1929, matematyk) i Aniela (1933, fizyczka jądrowa). Odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski i Orderem Sztandaru Pracy I klasy.