Chrzanowski, Ignacy

Historyk literatury. Syn Bolesława i Heleny z Dmochowskich, mąż Wandy z d. Szlenkier, ojciec Bohdana (oficera zamordowanego w Katyniu) i Hanny Heleny (współzałożycielki Polskiego Towarzystwa Pielęgniarskiego, bł. Kościoła katolickiego). Absolwent V gimnazjum w Warszawie, Carskiego Uniwersytetu Warszawskiego i Uniwersytetu Wrocławskiego (filologia, filozofia, historia). Naukę uzupełniał w Berlinie i Paryżu, następnie w latach 1854–1898 pracował w szkołach prywatnych jako nauczyciel historii literatury, historii Polski i języka polskiego. Od 1910 r. profesor Uniwersytetu Jagiellońskiego i kierownik katedry Historii Literatury Polskiej. Pedagog, redaktor czasopism takich jak „Przegląd Pedagogiczny”, „Ateneum”, „Pamiętnik Literacki”, „Prace Historycznoliterackie”. W pracy naukowej zajmował się literaturą polską okresu odrodzenia, oświecenia i romantyzmu. Jeden z założycieli Towarzystwa Polskiej Macierzy Szkolnej i Towarzystwa Naukowego w Warszawie, członek Towarzystwa Przyjaciół Nauk w Poznaniu, Akademii Umiejętności, Towarzystwa Naukowego we Lwowie. Autor cenionego podręcznika Historia literatury niepodległej Polski (1906). W 1931 r. przeniesiony na emeryturę po podpisaniu protestu w sprawie brzeskiej. W 1919 r. otrzymał doktorat honoris causa Uniwersytetu Jagiellońskiego, a w 1938 r. Uniwersytetu Poznańskiego. Odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski (1923), Złotym Krzyżem Zasługi (1936) i Złotym Wawrzynem Akademickim (1937). W 1939 r. aresztowany przez Niemców (Sonderaktion Krakau), zmarł 19 stycznia 1940 r. w obozie koncentracyjnym w Sachsenhausen.