Anna Glińska rozpoczyna wspomnienia opisem Niemirowa, małego miasteczka na Podolu, w którym przyszła na świat. Opisuje miejscowe kościół, szkołę, pałac. Przedstawia właścicielkę miasteczka, księżną Szczerbatową, a także miejscową ludność, w tym relacje między Polakami, Rosjanami i Żydami. Szczegółowo odmalowuje miejsca bliskie jej ze względu na powiązania rodzinne: Marianówkę, Owsianiki, Michałówkę, Narajówkę oraz Lipki. Portretuje ich mieszkańców, uwzględniając wykształcenie, charaktery, zachowanie zajęcia, hobby, styl życia, dzieci.

Libiszowska pisze, że była w dobrej formie fizycznej i psychicznej, kiedy przeszła na emeryturę. Stwierdza, że mogłaby nadal pracować, ale tego nie chciała. Nie tęskni za pracą biurową, aczkolwiek wykonywała ją bardzo sumiennie przez wiele lat. Ma wiele planów i widzi przed sobą wiele możliwości.

Głównym wątkiem publikacji są powojenne losy autorki, jej rodziny i znajomych ziemian. Dobrska relacjonuje poszukiwania miejsca w nowej Polsce. Po wyzwoleniu kilka miesięcy spędzają w Lublinie. Jej mąż pracuje w Czerwonym Krzyżu. Później przeprowadzają się do Kielc, dokąd przeniosło się wielu jej krewnych. Latem 1945 r. mąż zostaje powołany do wojska; jego pułk stacjonuje na Pomorzu Zachodnim. Po kilku tygodniach dołącza do niego autorka – mieszka w jednostce do zakończenia służby przez Dobrskiego w lutym 1946 r.

Eugenia Deskur rozpoczyna pisać wspomnienia 23 października 1967 r., w dwudziestą piątą rocznicę opuszczenia na zawsze Cholewianki (wieś w pobliżu Kazimierza Dolnego, gdzie autorka mieszkała od 1936 do 1943 r.), czyli dnia, kiedy została aresztowana przez gestapo za działalność w Związku Walki Zbrojnej.

Wspomnienia Emilii Chłapowskiej adresowane do ZNiO we Wrocławiu. Autorka na wstępie podkreśla, że będą one niepełne, gdyż z racji wieku pamięć ją zawodzi. Dokument opisuje historię trzech pokoleń rodziny autorki – Sczanieckich, oraz bliskich ze strony męża – Chłapowskich. Autorka sporo miejsca poświęciła niezwykłym kobietom, które odegrały ważną rolę w jej życiu: swojej matce chrzestnej (siostrze pradziadka) Emilii Sczanieckiej oraz jej trzem siostrzenicom – Marii, Klaudynie (Klaudii) i Sewerynie.

Pamiętnik z lat 1940–1944 zesłanej do Kazachstanu nauczycielki. Dokument jest lakonicznym zapisem obejmującym okres wysiedlenia autorki. Wspomnienia rozpoczynają się w dniu aresztowania i wywózki z rodzinnego Chyrowa, 13 kwietnia 1940 r. Autorka przed wojną była nauczycielką w żeńskiej szkole (po wybuchu wojny i utworzeniu szkoły polskiej, ukraińskiej i rosyjskiej razem z siostrą brata uczyła w szkole polskiej), właścicielką willi jednorodzinnej. Miała trójkę dzieci: syna i dwie córki. Syn uczył się w gimnazjum w Bąkowicach, starsza córka była uczennicą trzeciej klasy gimnazjum u pp.

Krzyżanowska, urzędniczka w wydziale prasowym Ministerstwa Spraw Zagranicznych (naczelnikiem był wówczas Wiktor Skiwski), opisała początek wojny z perspektywy ówczesnej elity, z którą się stykała, m.in.: zagranicznych dyplomatów, wysokich urzędników państwowych i przedstawicieli świata kultury. Autorka była wtedy młodą, pełną nadziei i wiary w ideały dziewczyną.

Wspomnienia Janiny Grzywniak na temat losów autorki i jej rodziny po II wojnie światowej na podlwowskiej wsi. Autorka opisała m.in.: wysiedlenia polskiej ludności w 1946 r. i przymusową kolektywizację w 1948 r. Jej rodzina nie przesiedliła się wówczas na zachód, ponieważ czekała na powrót brata autorki. W 1957 r. Grzywniak wyjechała z bliskimi do Polski i zamieszkała w Gościęcicach Średnich nieopodal Strzelina (woj. dolnośląskie). Pracowała w Strzelinie, wyszła za mąż.

Dziennik prowadzony od 01.01.1909 do 11.05.1909, opatrzony przez autorkę numerem 63.

Tom obejmuje okres karnawału 1908, który Kieniewiczowa spędza w Dereszewiczach, a potem (od 22 stycznia) w Warszawie; okres w Bryniowie od końca marca do końca kwietnia oraz drugi okres w Warszawie od 1 do 11 maja 1909 roku.

Dziennik prowadzony od 27.03.1908 do 25.07.1908, opatrzony przez autorkę numerem 61.

Tom obejmuje okres spędzony przez Kieniewiczową w Rzymie, drogę powrotną przez Genuę, Monte Carlo, Szwajcarię i Warszawę na Polesie, okres po powrocie z podróży zagranicznej spędzony w Bryniowie, a także - wyjazd do majątku rodziny autorki, Wolicy, na początku lipca.