Wspomnienia z powstania warszawskiego sanitariuszki z kompanii dyspozycyjnej „Koszta”

Wspomnienia sanitariuszki Wandy Majer z powstania warszawskiego zostały podzielone na trzy części: Szpital, Nasza kwatera oraz Pożegnanie. Autorka opisała przede wszystkim swoją pracę w szpitalu: codzienne dowożenie rannych, drastyczne przypadki, jakie szczególnie zapadły jej w pamięć, oraz te, które z innych względów uznała za wyjątkowe. Kilkakrotnie zamieściła krótkie opowieści o pacjentach, z którymi się zetknęła – nie tylko o ich obrażeniach, ale również o przeżyciach osobistych. Zapiski dotyczą także pracowników szpitala – lekarek, lekarzy, sanitariuszek. Wspomnienia Majer z rzadka przybierają charakter osobisty. Jej uwaga skierowana była głównie na świat zewnętrzny, a notatki stały się świadectwem powstańczej codzienności w szpitalu. Poza wymienionymi aspektami znajdują się tam fragmenty dotyczące toczonych walk, nalotów, relacji między personelem medycznym a pacjentami – z rzadka przerywane opisami radosnych wydarzeń (ślub powstańczy, wizyta aktorów). W kolejnych częściach autorka opisała drugi miesiąc powstania, po ewakuacji rannych ze szpitala. Ostatnia część tekstu dotyczy wydarzeń po kapitulacji powstania i złożeniu broni przez powstańców. Majer znalazła pracę w plutonie sanitarnym PCK i wkrótce opuściła zniszczone miasto. Wspomnienia kończy opis jej powrotu do Warszawy w kwietniu 1945 r.