Opowiadania wojenne

W teczce osobowej Jadwigi Barthel de Weydenthal znajdują się trzy opowiadania datowane na 1945 r. i traktujące o czasie II wojny światowej: Okno, które już nie istnieje (4 s. maszynopisu), Dziwne lato (5 s.) oraz Konik polny (2 s.). Okno, które już nie istnieje przywołuje czas okupacji, który autorka spędziła wraz z synami swojego brata Jerzego w mieszkaniu na Mokotowie aż do „wsypy”, która zmusiła ją do wyprowadzki. Dziwne lato opowiada o ostatnim lecie przed powstaniem warszawskim. Autorka opisuje swój niepokój o bratanków, po których słuch zaginął po ich wyjeździe z Warszawy, przywołuje także spotkanie ze swoją siostrą Marią, z którą wspólnie dyskutują nad referatem naukowym Marii. Dużo miejsca poświęca również gorzkim rozważaniom nad machiną wojenną: „Do czegośmy doszli i cośmy zrobili, my ludzie!”. Tekst kończą urywki z powstania warszawskiego: opisy bombardowań, mszy polowej odprawionej w ogródku i ewakuacji z płonącego miasta. Konik polny jest rozpaczliwą refleksją nad tragicznymi następstwami wojny: zniszczeniami, utratą domu rodzinnego i rozpadem dotychczasowego świata.