Relacja Reni Warszawskiej

Relacja sporządzona w roku 1945 w Krakowie – tekst obejmuje wydarzenia z okresu od 1941 do 1944 roku. Pierwszymi informacjami znajdującymi się w dokumencie są te dotyczące utworzenia getta w Stanisławowie. Renia opisuje m.in. poniżanie ludności żydowskiej, bicie, wyzwiska oraz szykany. Relacjonuje również masowe egzekucje Żydów na pobliskim cmentarzu oraz zabójstwo starszego rabina. Znaczną część poświęca także odbywającym się na terenie getta łapankom. Po jednej z nich Renia – wraz z bratem i jego córką – ucieka z miasta. Dostają się w okolice Tarnowa. W Stanisławowie zostaje jednak siostra Reni. Kobieta informuje o trzytygodniowym pobycie w Jarosławiu i przybyciu do Krakowa. Relacjonuje liczne kontakty z Polakami, którzy w różny sposób pomagali jej przetrwać w ukryciu. Opisuje również przypadki, w których ludzie podejmowali się prób szantażu, grozili wydaniem lub śmiercią.