Relacja Lei Akerman

Lea Akerman opisuje utworzenie getta w Kownie i powołanie Judenratu – jego przewodniczącym został dr Elkis, a zastępcą adwokat Gurfinkiel. Ojciec autorki był członkiem Judenratu. Akerman przypomina, że 20 sierpnia 1941 r. getto zostało zamknięte i warunki życia uległy pogorszeniu, Żydów wywożono do obozów pracy przymusowej, a ich mienie rekwirowano. 27 listopada 1941 r. na jednym z placów przeprowadzono selekcję. Część ludności żydowskiej trafiła do małego, a część do dużego getta. Policja żydowska i Judenrat pomogła ukryć ok. 2 tys. Żydów. Mieszkańcy dużego getta następnego dnia zostali wywiezieni i zamordowani. Na początku 1942 r. ponownie zgromadzono wszystkich Żydów (poza dziećmi do czternastego roku życia i matkami z dziećmi do lat sześciu) i deportowano do getta w Rydze. Wyjeżdżającym rozdano chleb, sacharynę i zapałki oraz nieco pieniądzy. Dotarli do Rygi 8 lutego 1942 r., kobiety i mężczyzn umieszczono w osobnych częściach getta, którego likwidację autorka szczegółowo zrelecjonowała, przywołując inne świadectwa ocalałych.