Relacja Ireny Lipszyc

Mąż Ireny Lipszyc uciekł z Warszawy we wrześniu 1939 roku i w listopadzie dotarł do tartaku swoich rodziców w Białej nad Horynem. Za drugim razem autorce udało się dołączyć do męża i przebywali w Wysocku (pow. Stolin) okupowanym przez wojska radzieckie. Na początku września 1942 r. wkroczyli Niemcy i rozpoczęły się akcje likwidacyjne. Lipszycowie ukryli się u znajomej Ukrainki, potem uciekli wraz z innymi Żydami i przez osiemnaście miesięcy przebywali w lasach, potem pomagał im chłop-kłusownik. 3 grudnia 1942 r. zmarł mąż autorki. Kłusownik ukrywał Lipszycową w chacie do 20 lutego 1943 r., następnie z innymi żydowskimi zbiegami kryła się na bagnach. Przyłączyła się do polskiego oddziału partyzanckiego Roberta Satanowskiego, zajmowała się kuchnią, nie brała udziału w walkach.