Relacja Elżbiety Kościołek

Autorka spisuje wspomnienia jednego z członków jej rodziny. Opisuje pomoc, udzieloną w 1953 r. rolnikom przez żołnierzy (w ramach odbywanej przez nich służby wojskowej). Krewny autorki był wojskowym w północnowschodnim rejonie Polski. Spółdzielnia, której udzielono tej pomocy, zadbała o transport żołnierzy na miejsce wykonywania pracy i obfity posiłek dla nich. Autorka zwraca uwagę na przemówienie prezesa spółdzielni, skierowane do żołnierzy przed rozpoczęciem ich pracy. Prezes PGR zachęcał, by pracowali rzetelnie, jak u siebie, ponieważ PGR, stanowi wspólną – także ich – własność. Wielu żołnierzy wyrażało zachwyt nad dbałością rolników o dobro wspólne, która przekładała się na poziom ich życia. Na dachach domów osób, należących do spółdzielni, zainstalowano na tę okazję anteny telewizyjne.