Moja pierwsza pielgrzymka do Kalwarii Zebrzydowskiej (1951–1961)

Wspomnienia Stanisławy Gauze z jej pierwszej pielgrzymki do Kalwarii Zebrzydowskiej rozpoczyna opis wakacyjnego pobytu w Mszanie Dolnej. Tam od jednej z gospodyń otrzymuje autorka propozycję udziału w pielgrzymce. Wraz z gospodynią, która staje się jej towarzyszką i opiekunką w nieznanym dotąd świecie, wyrusza z Mszany do Kalwarii i bierze udział w religijnych uroczystościach pasyjno-maryjnych. Relacja Gauze jest barwnym i żywym zapisem wrażeń z tego okresu. Autorka, często z humorem i dystansem, zarówno do siebie samej, jak i wobec otaczającej rzeczywistości, ukazuje codzienność i warunki pielgrzymowania (m.in. posiłki, odpoczynek, nocleg). Obrzędy i zwyczaje będące częścią drogi krzyżowej zostają przez autorkę drobiazgowo zrelacjonowane (np. wymogi obowiązujące pielgrzymkowych nowicjuszy), podobnie jak cały lokalny koloryt mijanych miejsc. Ponadto wspomnienia zawierają fragmenty ukazujące zderzenie dwóch światów: obyczajowości miejskiej i wiejskiej. Poza opisem udziału w pielgrzymce Gauze przedstawia także samą Kalwarię, klasztor oo. Bernardynów, wystawę mebli i malarstwa, na którą wybrała się podczas pobytu w tym mieście. Całość kończy relacja powrotu do Mszany Dolnej.