Iwona Różewicz

Wspomnienie ma formę życiorysu, a dokładnie – opisu fragmentu życia autorki, związanego z działalnością opozycyjną i polityczną. Iwona Różewicz pisze, że urodziła się w Warszawie i studiowała na Wydziale Dziennikarstwa Uniwersytetu Warszawskiego (ale nie uzyskała stopnia magistra). Była dziennikarką i redaktorką wydawniczą. W latach 80. pracowała w Bibliotece Centralnej Polskiego Związku Niewidomych. W momencie pisania życiorysu była zaś współpracownikiem czasopism wydawanych przez PZN. Była członkiem „Solidarności” od września 1980 r. W stanie wojennym związana była z wydawnictwami podziemnymi i kolportażem. Współredagowała „Robotnika”, pisała artykuły pod pseudonimem „Dorota Z.”. Później została członkiem Grupy Politycznej „Robotnik”. W kwietniu 1986 r. została aresztowana i skazana na rok więzienia, skąd została zwolniona po czterech miesiącach na mocy amnestii. W 1987 r. brała udział w reaktywowaniu Polskiej Partii Socjalistycznej. Po rozłamie w lutym 1988 r. związała się z PPS Jana Józefa Lipskiego. Została wiceprzewodniczącą Okręgowego Komitetu Robotniczego (OKR). Od kwietnia 1989 r. była członkiem Rady Naczelnej i Centralnego Komitetu Wykonawczego (CKW), a od października 1989 r. do grudnia 1990 r. (do „Kongresu Integracyjnego”) wiceprzewodniczącą CKW. Po Kongresie współpracowała z redakcją „Robotnika”, prowadzonego przez Piotra Ikonowicza. We wrześniu 1991 r. wystąpiła ze zjednoczonego PPS-u.