Echa z przeszłości

Tekst podzielony na rozdziały: I. Wstęp, II. Z pomroki czasu, II. [sic] Owczary, III. Pisklęta wyfrunęły z gniazda, IV. Portrety rodzinne. We wstępie autorka pisze o swej fascynacji przeszłością oraz potrzebie ocalenia opowieści, których słuchała od najmłodszych lat. Jest to „próba spisania fragmentów dziejów naszej rodziny i związanych z nią ludzi”. Do maszynopisu załączona jest obszerna bibliografia – historyczna, heraldyczna etc. – mimo to autorka podkreśla, że praca „nie usiłuje być traktatem historycznym i nie wnosi /niestety/ niczego nowego do badań w tej dziedzinie”. Mimo tego zastrzeżenia tekst ma chwilami charakter rozprawy naukowej – zmienia się to dopiero przy opisach bliższej rodziny, które są wyraźnie nacechowane emocjonalnie. Dodatkowo relacja autorki jest jednostronna – skupia się na dokonaniach przodków i podkreśla jedynie szlachetne oraz pozytywne cechy kolejnych postaci. Praca ma być „hołdem, złożonym mojej Cudownej Matce. Będzie to niewątpliwie jakiś nikły cień tego, co chcę wyrazić. Ale ten cień może pozostanie”. Matkę autorki (Marię Barkenberg z domu Sternstein-Helcel) można też potraktować jako centralną bohaterkę opowieści rodzinnej – Barkenberg przytacza wiele historii z dzieciństwa i młodości matki (na przykład jej działalność w biurze Rady Zjazdów Organizacji Polskich w Petersburgu podczas wybuchu rewolucji w 1917 r.), ponadto właśnie do niej doprowadza kolejne linie genealogiczne.

Rozdziały są bardzo dokładnym zapisem historii rodzinnej, popartym obszerną bibliografią oraz badaniami źródłowymi (m.in. w archiwach krajowych, lecz także zagranicznych – autorka wspomina np. o wyjeździe „badawczym” do Austrii). W rozdziale Z pomroki czasu Barkenberg opisuje kolejne gałęzie swojego drzewa genealogicznego: rodzinę Dunin-Wąsowiczów (protoplastów matki po kądzieli od XIV w.), rodzinę Wielogłowskich (druga linia protoplastów matki, od Ottona Comes z Wielogłów z XIII w.), rodzinę Gozdawa-Gostkowskich, Stanowskich, Żylińskich (protoplastów ojca autorki, a w opisie ich rodu umieszcza także historię „straszliwego mezaliansu”: prababka Żylińska wyszła za mąż za duńskiego bankiera Roberta Barkenberga – którego owocem był dziad autorki). Ostatnia opisywana gałąź to rodzina Sternstein-Helclów. Rozdział Owczary jest poświęcony opisowi domu rodzinnego dziadków ze strony matki, o których pisze z ogromną czułością. Rozdział Pisklęta wyfrunęły z gniazda Barkenberg poświęca młodości swych rodziców, a także sióstr matki. W tle rodzinnej opowieści pojawiają się wydarzenia historyczne: wybuch I wojny światowej i rewolucji 1917 r. Rozdział Portrety rodzinne zawiera opisy członków bliższej rodziny autorki. Pojawia się matka, Marylka Barkenberg, ciotki: Irena Rzewuska, Janina Vietinghoff-Scheel i Alicja Sternstein-Helcel, oraz inni.