publikacje

Wróć do listy

Dzień Zaduszny

Tekst literacki. Narratorka, siedząc w oknie, obserwuje pochód tłumu zmierzającego w stronę cmentarza w Dzień Zaduszny. Pejzaż opisany przy pomocy licznych epitetów swoją aurą koresponduje z istotą święta. Dusza – za sprawą wykorzystanej personifikacji – jawi się jako żywa, cierpiąca istota. Sposób opisu jest pretekstem do rozważań na temat procesu przemijania i śmierci. Fragment: „Siedziałam w oknie patrząc w jesień martwiejącą, w szkielety drzew nagich wcieloną, w obłoczne niebo i tłumu tego pochód poranny. I piłam dziwną woń liści zeschłych, gnijących. A Ona, Dusza moja smętna, opuściła mnie i poszłam wolnym krokiem za tłumu całego pochodem, aby oglądać Campo Santo życia swego [...]”. 

Autor/Autorka: 
Miejsce powstania: 
s.l.
Opis fizyczny: 
12 s. ; 21,5 cm.
Postać: 
luźne kartki
Technika zapisu: 
rękopis
Język: 
Polski
Dostępność: 
dostępny do celów badawczych
Data powstania: 
1901
Stan zachowania: 
dobry
Sygnatura: 
Rps 5346 II
Tytuł kolekcji: 
Zbiory Zenona Przesmyckiego (z teki redakcyjnej "Chimery")
Uwagi: 
Domena publiczna. Wolno zwielokrotniać, zmieniać i rozpowszechniać oraz wykonywać utwór, nawet w celach komercyjnych, bez konieczności pytania o zgodę.
Słowo kluczowe 1: 
Słowo kluczowe 2: 
Słowo kluczowe 3: 
Główne tematy: 
śmierć, dusza, Dzień Zaduszny
Nośnik informacji: 
strona www
Gatunek: 
teksty literackie