Adamska-Rouba, Kazimiera

Polska artystka zajmująca się malarstwem, grafiką, ilustrowaniem książek i czasopism. Była także pedagogiem (uczyła rysunku) i recenzentką wydarzeń kulturalnych. Urodziła się na Ukrainie w 1896 r. To tam stawiała pierwsze kroki w dziedzinie sztuki, m.in. uczyła się rysunku w Kijowie. Edukację kontynuowała w Paryżu, następnie zamieszkała w Wilnie i tam pozostała aż do śmierci. Należała do Wileńskiego Towarzystwa Artystów Plastyków. Ponadto w latach 1929–1930 redagowała „Paletę Wilna” (dodatek do „Słowa”). W 1921 r. wyszła za mąż za Michała Roubę, malarza i rodowitego wilnianina. Swoje prace wystawiała na Ukrainie i w Polsce (m.in. w warszawskiej Zachęcie). Była uznawana za jedną z bardziej wpływowych osób w ówczesnym wileńskim środowisku artystycznym. Artyści ją cenili, na co wskazują wpisy wielu znakomitych osobistości w jej sztambuchu. Stefan Pogorzelski mówił o niej: „Z łatwo zrozumiałą tremą – jako że nazwisko swe pomiędzy imiona artystów i literatów kładę – zajmuję kącik ten w sztambuchu krzewicielki kultury artystycznej, duszy tęskniącej do wytwornego życia wewnętrznego, do niekłamanej dystynkcji duchowej” („Sztambuch wileński Kazimiery Adamskiej-Rouby”, wpis z 10 stycznia 1929 r.). Miała młodszą siostrę, Karolinę Gimbuttową, która w 1941 r. (po śmierci Kazimiery) przejęła na własność jej sztambuch, a następnie w 1976 r. sprzedała go Muzeum Warmii i Mazur w Olsztynie.