Relacja Marii Żak

Przed utworzeniem krakowskiego getta Maria Żak została przesiedlona z rodzicami i bratem do Rabki. Tam mieszkał jej szwagier, lekarz. Wspomina, że początkowo życie nie było uciążliwie, co zmieniło się w 1941 r. Ludność żydowska była grabiona, zaczęły się masowe egzekucje i deportacje do obozu zagłady w Bełżcu. Straciła wtedy wielu członków rodziny, w tym również rodziców. Autorka opisała m.in. wysiedlaną grupę starszych Żydów, którzy zostali owinięci zwojem Tory, obrzucani kamieniami, bici pałkami przez niemieckich i ukraińskich żołnierzy. Żak decyduje się na ucieczkę do Krakowa, pracuje jako krawcowa, posługując się tzw. aryjskimi papierami.