Praca na konkurs „Wschodnie losy Polaków”
Autorka opisuje wywózkę jej rodziny na Syberię. Urodziła się w 1922 r. w Lubartowie w woj. lubelskim. Ojciec pracował jako gajowy u hrabiego Zamojskiego, a po ukończeniu 50 roku życia u hrabiego Sapiehy w puszczy Różańskiej.
W lutym 1940 r. Sowieci wywieźli ich do Szubuni w obłasti Archangielsk. Mieszkali w drewnianych barakach, a pracowali przy wyrębie lasu w Jorgusie (drewno szło do Anglii). Młodzież również musiała pracować. Byli rozdzieleni od rodziców, mogli się z nimi widywać tylko raz w tygodniu. Jej matkę ukarano 3 dniami aresztu za odwiedzenie córki w chorobie. W 1942 r. zmarli oboje rodzice. Bracia poszli do wojska, młodszy do Armii Kościuszkowskiej. Po śmierci rodziców dziewczyna została zupełnie sama. W 1944 r. przeniesiono ją do Sowchozu Szewczenkowskiego, w obwodzie Charków. Tam pracowała w polu, zboże szło na front. W 1946 r. powiedziano jej, że może wracać do Polski, jak udowodni, że jest Polką. Nie miała żadnych polskich dokumentów, ale wystarczyło świadectwo szkolne. Wróciła do kraju z transportem Żydów.