W krótkim wspomnieniu Sierpnia ‘80 Elżbieta Lis opisała dwa wydarzenia (z 17 i 20 sierpnia 1980 r.), które najmocniej zapadły jej w pamięć z powodu towarzyszących im ogromnych emocji. Były to: widok strajkujących robotników, widzianych z okna kolejki elektrycznej oraz wspomnienie dzieci, które w dzień strajku nie poszły do szkoły i bawiły się w wojnę.
Wspomnienie autorki posługującej się pseudonimem „Kobieta” z Sierpnia ‘80. Fala strajków stała się dla autorki impulsem do gorzkiej, osobistej refleksji nad swoim życiem i warunkami życia w Polsce: panującą biedą, niesprawiedliwością, zawiedzionymi nadziejami, zakłamaniem. Autorka poruszyła m.in. kwestię rent, podwyżek płac i cen, poziomu życia przeciętnej rodziny, posługując się przykładami z najbliższego otoczenia i ukazując szereg nieprawidłowości i nieprawości w istniejącym systemie. Swoje zapiski autorka zakończyła z rezygnacją, życząc sobie braku „nadziei na lepsze”.
Krytyczna refleksja Elżbiety Kloski nad wydarzeniami sierpniowymi. Autorka dzieli się uwagami na temat polityki PZPR wobec robotników, znaczenia strajków dla roli partii, ideału robotnika, postaw patriotycznych w socjalistycznym ustroju i prawdziwych przyczyn strajków oraz wskazuje konieczne działania partii na rzecz utrzymania spokoju. Całość pracy utrzymana w języku propagandowej nowomowy.
Pełna religijnych odniesień i alegorii refleksja Agnieszki Hajduk w sprawie wydarzeń sierpniowych, w której, m.in., Lech Wałęsa jest dzielnym kapitanem płynącym z Chrystusem statkiem wolności do portu – wolnej i solidarnej ojczyzny.
Zofia Szymczyk w ostatnich dniach sierpnia 1980 r. (29–31 sierpnia) była na wczasach w Orłowie; spotkała się ze strajkującym stoczniowcem. Odczuła ogromną radość, kiedy ogłoszono porozumienia i koniec strajku.
Autorka kryjąca się pod pseudonimem „Wczasowiczka” opowiedziała o konsekwencjach wydarzeń sierpniowych na gruncie prywatnym i społecznym. Opisała m.in. zmianę swojej postawy i porzucenie „dotychczasowej bierności popychanego tłumoka” na rzecz krytycznego myślenia. W tym czasie była z rodziną na wczasach w Bułgarii (za oszczędności zbierane przez lata na wciąż niedostępnego, bo drożejącego fiata), skąd szybko powróciła, dowiedziawszy się o strajkach. Po powrocie, jako pierwsza w swoim zakładzie, zapisała się do NSZZS.
Krytyczna refleksja Janiny Wiśniewskiej nad wydarzeniami sierpniowym i ruchem solidarnościowym. Autorka przygląda się emocjom i postawom społecznym: z zaangażowaniem, wyraźną złością i pogardą komentuje zryw robotniczy, odzew społeczeństwa i szuka prawdziwych przyczyn strajków. Tekst zapisany językiem bardzo emocjonalnym, z obecnością wątków antysemickich.
Marta Wiśniewska z Warszawy w czasie wydarzeń sierpniowych przebywała w Gdańsku na urlopie. Opisała krótką historię swoich nieudanych, przedwcześnie zakończonych wczasów – zamiast wakacyjnej nadmorskiej atmosfery zastała miasto niemal wymarłe, z niepokojącą ciszą, nieczynną komunikacją i wyczuwalnym wokół napięciem. Autorka była zła na stoczniowców, że popsuli jej urlop.
Krótka impresja na temat wydarzeń sierpniowych: pochwała strajkujących oraz nadzieje na lepszą przyszłość.
Luźne refleksje gospodyni domowej z początku lat 80. XX w. nad panującą rzeczywistością polityczną, warunkami codziennej egzystencji, wywołane wydarzeniami sierpniowymi i nadzieją na zmianę ku lepszemu. Autorka snuje rozmyślania nad kondycją państwa, rolą i obowiązkami rządu, istniejącą niesprawiedliwością społeczną, dzieli się swoimi niepokojami i nadziejami odnośnie przyszłości.