Dzień z wydarzeń sierpniowych na Wybrzeżu w 1980 r. oczami Elżbiety Czajki, wówczas dwudziestosześciolatki. Autorka szczegółowo opisała 18 sierpnia, dzień, w którym świadomie włączyła się w strajk robotników, dzięki czemu poczuła swoją sprawczość i wartość. Czajka wspomniała o atmosferze wśród strajkujących w jej zakładzie pracy, przemówieniu Lecha Wałęsy oraz własnym zaangażowaniu.
Wspomnienie sierpnia 1980 r., w którym na tle refleksji dotyczących strajków autorka upamiętnia swojego niedawno zmarłego męża. Bronisława Drozd w luźnych i chwilami bardzo emocjonalnych zapiskach porusza bardzo różne wątki, m.in. chorobę męża, pobyt w szpitalu, wspólną przeszłość i wydarzenia sierpniowe, które obojgu pozwoliły oderwać się od trudnych tematów i skupić na przyszłości.
Osobiste refleksje natury ogólnej dotyczące wydarzeń sierpniowych. W zwięzłych zapiskach Genowefa Snopkowska dzieli się spostrzeżeniami m. in. w temacie miłości do ojczyzny (ojczyzna zawsze pisana dużą literą), kondycji młodzieży (beztroskiej i rozpitej) oraz silnymi emocjami towarzyszącymi jej podczas strajków robotniczych.
Wspomnienie Marii Siniarskiej dotyczące strajku robotników na Wybrzeżu w sierpniu 1980 r. Autorka opisuje swój urlop w Stegnach Gdańskich, kiedy stała się mimowolną obserwatorką sierpniowych wydarzeń. Siniarska wspomina m. in. blokadę informacyjną Wybrzeża, zmianę nastrojów społecznych wraz z rozwojem strajku. Zapiski są przy okazji portretem trójmiejskiej codzienności ze strajkiem w tle, autorka przytacza zasłyszane rozmowy i porusza następujące kwestie: m. in. trudności w zaopatrzeniu, , paraliż komunikacyjny, olbrzymie kolejki.
Fragmenty dziennika Anny Powagi dotyczące wydarzeń sierpniowych zawierają zapiski z 15 sierpnia 1980 r. i 17 stycznia 1981 r. Każdorazowo wydarzenia ze świata zewnętrznego są punktem wyjścia do luźnych, filozoficznych rozważań autorki m. in. na temat przyczyn sierpniowego zrywu społecznego. W pracy autorka cytuje m. in. K. Marksa i J. Woronieckiego.
Autorka wspomina okoliczności, w jakich przypadkiem dowiedziała się o strajku, wystąpienia byłego i ówczesnego premiera: Babiucha i Gierka oraz emocje towarzyszące jej podczas dni strajkowych: rosnący pesymizm, niepokój oraz ulgę i radość po zawarciu porozumień.
Krótkie wspomnienie Reginy Orłowskiej-Kuleszy dotyczące wydarzeń sierpniowych, które z uwagą obserwowała wraz z rodziną w domu, na łomżyńskiej wsi. Autorka wspomina wspólne przeżywanie protestów, towarzyszące im emocje: obawy, nadzieje oraz m.in. podniosłą atmosferę i wielką radość w ostatnim dniu strajku.
Luźne, miejscami pełne gniewu zapiski Zofii Olewniczak, rencistki, w których zawarła swoje krytyczne przemyślenia dotyczące strajków robotniczych. Impulsem do ich napisania były wydarzenia sierpniowe, które przywołały wspomnienia z dzieciństwa autorki – jej ojciec był aktywnym działaczem PPS, za udział w strajkach dwukrotnie trafił do więzienia, czego konsekwencje (głód i nędzę) odczuła cała rodzina. Autorka odniosła się m.in. do kwestii postulatu wolnych sobót, postaw Polaków i społecznych konsekwencji strajku.
Refleksje Elżbiety Matuszewskiej na temat życia w PRL na tle wydarzeń sierpniowych. Masowe strajki robotnicze skłoniły autorkę do podzielenia się swoimi gorzkimi przemyśleniami odnośnie do ówczesnej sytuacji w kraju, pogardy partii dla społeczeństwa, panujących nierówności i niesprawiedliwości społecznej. Autorka wyraziła swoje przekonanie, że ruch solidarnościowy zmieni na lepsze przyszłość zwykłych Polek i Polaków.
W krótkim wspomnieniu Sierpnia ‘80 Elżbieta Lis opisała dwa wydarzenia (z 17 i 20 sierpnia 1980 r.), które najmocniej zapadły jej w pamięć z powodu towarzyszących im ogromnych emocji. Były to: widok strajkujących robotników, widzianych z okna kolejki elektrycznej oraz wspomnienie dzieci, które w dzień strajku nie poszły do szkoły i bawiły się w wojnę.