Podhorska-Okołów, Stefania

Publicystka, tłumaczka, pisarka, nauczycielka, działaczka społeczna. Absolwentka stancji Jadwigi Sikorskiej (przekształconej później w gimnazjum im. Królowej Jadwigi) oraz studiów polonistycznych organizowanych przez Towarzystwo Kursów Naukowych w Warszawie. Do 1912 r. pracowała jako nauczycielka języka polskiego. Wyprowadziła się do Rosji w 1915 r., skąd wyjechała do Siedlec w 1918 r. Trzy lata później wróciła do Warszawy, gdzie objęła dział recenzji teatralnych czasopisma „Bluszcz”. W tym samym czasopiśmie debiutowała jako poetka (1902). Było to jedno z najstarszych pism kobiecych w Europie. Podhorska-Okołów jako aktywistka organizowała wiele akcji edukacyjnych skierowanych dla kobiet (m.in. związanych z promowaniem edukacji, unowocześnianiem gospodarstwa domowego, kursami gotowania). W latach 1944–1948 mieszkała w Częstochowie. Wróciła do pracy w Warszawie aby objąć stanowisko redaktorki w czasopiśmie „Moda i Życie Praktyczne”. W 1947 r. przesłała opowiadanie do czasopisma „Stolica” na konkurs pt. „Warszawa moich wspomnień”. W latach 1950–1953 redagowała dział kulturalny „Kuriera Codziennego”. Podhorska-Okołów jest autorką zbioru opowiadań Kobiety piszą (1938). Opublikowała również książki takie, jak: Warszawa moich wspomnień (1955) oraz Podróże Mickiewicza (1957).