Kurcyuszowa, Helena

Architektka, pisarka, malarka, w czasie wojny więźniarka obozu na Majdanku. Córka prezydenta Warszawy Zygmunta Słomińskiego, przez matkę, Teresę z Paszkiewiczów, spokrewniona z Gombrowiczami. Ukończyła studia na Wydziale Architektury Politechniki Warszawskiej (dyplom 1939). Za udział w konspiracji aresztowana w 1942 r., przebywała w obozach na Majdanku, w 1944 r. w Ravensbrück, a w 1945 r. przewieziona do Neubrandenburga. Po wojnie zamieszkała w Szczecinie, gdzie była czynna zawodowo jako m.in. członkini komisji ds. nazw ulic miasta, współzałożycielka Wydziału Architektury w Szkole Inżynierskiej w Szczecinie, autorka planów miejscowych czy podczas inwentaryzacji ocalałych zabytków miasta (odkryła sarkofagi książęce na Zamku). W latach 1946–1960 pełniła funkcję głównego urbanisty województwa szczecińskiego, następnie pracowała w Wojewódzkiej Pracowni Urbanistycznej. Członkini Stowarzyszenia Architektów Polskich, Klubu Związków i Stowarzyszeń Twórczych nazwanego z jej inicjatywy Klubem 13 Muz (była jego pierwszą prezeską). Jako była więźniarka obozu na Majdanku zeznawała w latach 1975–1981 zeznawała jako świadek koronny w procesie przeciwko załodze, była również członkinią Towarzystwa Opieki nad Majdankiem. Odznaczona m.in. Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Złotym Krzyżem Zasługi. Jedna z ulic w Szczecinie została nazwana jej imieniem. Spuścizna Heleny Kurcyusz jest przechowywana w Archiwum Państwowym w Szczecinie (65/1355/0).