Konopacka, Janina

Urodzona w 1914 r. w majątku Ostrówek, pow. Słonim. Ukończyła szkołę średnią ośmioklasową i średnią ogrodniczą, a także kursy Czerwonego Krzyża. We wrześniu 1939 r., z kartą mobilizacyjną PCK poszukiwała oddziału w celu rozpoczęcia pracy. W nocy 4 lub 5 września dostała rozkaz opuszczenia Warszawy. Pod Łukowem ponownie wezwana do stolicy, dotarła do miasta dzień przed wkroczeniem Niemców. Od wiosny 1940 r. pracowała w konspiracji w SZP, w charakterze łączniczki. Udostępniała lokal, przechowywała i przenosiła papiery, sprawdzała adresy. Stopniowo zakres jej obowiązków się rozszerzał: większa liczba lokali, organizowanie zebrań, podejmowanie ludzi. Od czerwca 1942 r., od aresztowania „Lolity”, przejęła całkowicie łączność przy „Erazmie” [Stanisław Tatar]. Łączność, lokale, kasa – zajmowała się tym aż do powstania. W końcu maja 1944 r., na rozkaz szefa sztabu (Grzegorza), podjęła generała Leopolda Okulickiego, by przy nim pełnić te same obowiązki. W czasie powstania pełniła przy nim służbę, będąc jego jedyną łącznością ze światem zewnętrznym. Byli komórką ściśle tajną, przeznaczoną do dalszej akcji. Po powstaniu wyszła z ludnością cywilną razem z generałem Okulickim do Pruszkowa. Następnie uciekli z transportu w Kielcach. Po trzech dniach na rozkaz generała wróciła do Warszawy, aby nawiązać łączność i zebrać nowy sztab. W czasie służby przy „Niedźwiadku” miała łączność i kasę KG. W tym czasie była dwukrotnie aresztowana, z czego raz uwięziona i wywieziona na roboty (w Polsce). Za każdym razem potrafiła wyjść z opresji bez żadnych negatywnych skutków. Po aresztowaniu Okulickiego przejęła te same funkcje przy pułkowniku Rzepeckim aż do momentu jego aresztowania. Potem udała się do Sławbora, celem ostrzeżenia i zdania relacji. Ścigana listami gończymi, w sierpniu 1946 r. wyjechała na Zachód.