Bodalska, Halszka

Halina Bodalska, pseud. Halszka – dziennikarka, korektorka, pracownica drukarni, koordynatorka Wydziału Prasowego Związku Syndykalistów Polskich (konspiracyjnej organizacji działającej w latach 1941–1945). Uzyskała tytuł magistra filozofii na Uniwersytecie Warszawskim oraz Łódzkim. Podczas wojny studiowała polonistykę w ramach Podziemnego Uniwersytetu Warszawskiego (pod opieką profesora Wacława Borowego). Bodalska była członkinią „Zet-u" (kryptonim podziemnych organizacji: Wolność i Lud oraz Związku Syndykalistów Polskich). Wraz z Jadwigą Bodalską zajmowała się wyrabianiem fałszywych dokumentów w czasie II wojny światowej. Po powstaniu warszawskim została wywieziona z Warszawy i rozpoczęła pracę w Łodzi. Zatrudniła się w Polskiej Agencji Prasowej. Jej opowiadanie dotyczące pracy w drukarni, wysłane w 1947 r. na konkurs czasopisma „Stolica”, otrzymało nagrodę. Pod koniec życia zaczęła podupadać na zdrowiu. Informacje na temat życiorysu Bodalskiej można znaleźć w jej korespondencji prowadzonej w 1946 r. z Tadeuszem Borowskim, poznanym podczas tajnych komplet. W czasie wojny przesyłała mu ona paczki żywnościowe do Auschwitz. Innym źródłem informacji jest krótka nota zamieszczona w książce pt. Niedyskrecje pocztowe. Korespondencja Tadeusza Borowskiego (zebrał, objaśnił i skomentował T. Drewnowski (Warszawa 2001)). Działalność koordynatorska i korektorska Bodalskiej w ZSP została opisana również przez Stanisławę Lewandowską w "Kwartalniku Historii Prasy Polskiej" (1986, nr 25/4). Dodatkowe archiwalia dotyczące jej życia opublikowano w ramach działalności Ośrodka KARTA.