opowiadania wojenne

W teczce osobowej Jadwigi Barthel de Weydenthal znajdują się trzy opowiadania datowane na 1945 rok i traktujące o czasie II wojny światowej: "Okno, które już nie istnieje" (4 strony maszynopisu), "Dziwne lato" (5 stron) oraz "Konik polny" (2 strony).
"Okno, które już nie istnieje" przywołuje czas okupacji, który autorka spędziła wraz z synami swojego brata Jerzego w mieszkaniu na Mokotowie aż do "wsypy", która zmusiła ją do wyprowadzki. "Dziwne lato" opowiada o ostatnim lecie przed powstaniem warszawskim. Autorka opisuje swój niepokój o bratanków, po których słuch zaginął po ich wyjeździe z Warszawy, przywołuje także spotkanie ze swoją siostrą Marią, z którą wspólnie dyskutują nad referatem naukowym Marii. Dużo miejsca poświęca również gorzkim rozważaniom nad machiną wojenną: "Do czegośmy doszli i cośmy zrobili, my ludzie!". Tekst kończą urywki z powstania warszawskiego: opisy bombardowań, mszy polowej odprawionej w ogródku i ewakuacji z płonącego miasta."Konik polny" jest rozpaczliwą refleksją nad tragicznymi następstwami wojny: zniszczeniami, utratą domu rodzinnego i rozpadem dotychczasowego świata.