Barthel de Weydenthal, Jadwiga

Artystka rzeźbiarka i działaczka niepodległosciowa, urodzona 22 sierpnia 1884 roku w Padniewie koło Mogilna jako córka Zdzisława Barthel de Weydenthala i Anieli z Różańskich. Dorastała w rodzinnym dworku w Bądkowie na Kujawach w rodzinie o tradycjach patriotycznych (rodzice jej matki brali udział w powstaniu 1863 roku). Miała czwórkę rodzeństwa: siostrę Marię, działaczkę niepodległościową i zakonnicę sióstr Urszulanek; brata Przemysława, pułkownika Legionów Polskich; brata Jerzego, dyplomatę; oraz brata Jana, więźnia Mauthausen-Gusen. Ukończyła szkołę średnią w Paryżu, a następnie rozpoczęła studia artystyczne na Sorbonie, które musiała jednak porzucić z powodów zdrowotnych. Od 1905 do 1920 roku studiowała z przerwami na wydziale rzeźby w Szkole Sztuk Pięknych w Warszawie (pod kierunkiem prof. Tichego). Z powodu choroby płucnej wyjechała na dłuższy czas do Zakopanego, gdzie pobierała lekcje u artysty malarza Dembowskiego. Od 1921 studiowała na Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie pod kierunkiem prof. Edwarda Wittiga.
W przededniu I wojny światowej należała do lwowskiego oddziału Polskich Drużyn Strzeleckich, a w 1914 roku zaangażowała się w działania Oddziału Żeńskiego Polskiej Organizacji Wojskowej (POW) najpierw jako zastępczyni komendantki, a od 1916 jako komendantka. Po wojnie była aktywną dzialaczką społeczną i kombatancką, m.in. jako przewodnicząca Stowarzyszenia Peowiaczek czy redaktorka wspomnień legionowych (Wierna Służba i Służba Ojczyźnie). W 1935 za sprawą Aleksandry Piłsudskiej została matką chrzestną pasażerskiego transatlantyku „Batory”. We wrześniu 1939 roku Jadwiga uczestniczyła w obronie Warszawy, pełniąc służbę sanitarną oraz dyżurując przy telefonach. W czasie wojny straciła brata Jana oraz dwóch bratanków, synów Jerzego, którymi opiekowała się w czasie okupacji w Warszawie. Po wojnie Jadwiga pracowała w fabryce porcelany we Włocławku, skąd jednak została zwolniona ze względu na pochodzenie. Wówczas znalazła dom w zakonie Sióstr Urszulanek w Rybniku, gdzie pozostała aż do śmierci w 1961 roku.