Lekarka, działaczka społeczna, więźniarka obozów na Majdanku, w Oświęcimiu-Birkenau, Ravensbrück, Neustadt-Glewe, pamiętnikarka. W 1914 r. ukończyła Szkołę Komercyjną Żeńską Anieli Wareckiej, po czym podjęła studia lekarskie na Uniwersytecie Warszawskim. W czasie I wojny światowej członkini Polskiej Organizacji Wojskowej, a podczas wojny 1920 r. służyła w Ochotniczej Legii Kobiet. Pracowała m.in. Szpitalu Wolskim, Warszawskiej Powiatowej Kasie Chorych, specjalizację internistyczną odbyła na uniwersytecie wiedeńskim. W 1928 r. osiedliła się w Sosnowcu, gdzie pracowała jako lekarka domowa, lekarka szkolna, miała też własną prywatną praktykę. Od 1937 r. mieszkała i pracowała w Radomiu. Podczas II wojny światowej łączniczka i lekarka w Związku Walki Zbrojnej/Armii Krajowej (w AK członkini grupy Huragan). Po wybuchu wojny ewakuowana wraz z mężem na Wschód, trafiła do Brześcia nad Bugiem (Zygmunt Perzanowski, lekarz, zginął w Starobielsku prawdopodobnie w kwietniu 1940 r.). W Brześciu Perzanowska zorganizowała punkt sanitarny dla żołnierzy i uchodźców, pod koniec lutego 1940 r. wróciła do Radomia. Za działalność konspiracyjną aresztowana 11 listopada 1942 r., 7 stycznia 1943 r. przewieziona na Majdanek (numer obozowy: 235). W tym samym miesiącu z własnej inicjatywy i za zezwoleniem władz niemieckich otworzyła w jednym z baraków obozowy szpital. Swoją pozycję w obozie wykorzystywała do ochrony młodych i starszych więźniarek, np. fałszowała rozpoznania, gdy władze obozu postanowiły zabijać więźniarki chore na tyfus plamisty. W kwietniu 1944 r. jako ochotniczka dołączyła do transportu więźniarek z Majdanka do Oświęcimia-Brzezinki i tam również pracowała jako lekarka. Po wojnie wróciła do Radomia, gdzie była czynna zawodowo i społecznie, m.in. założyła szpital dla byłych więźniów obozów koncentracyjnych. Autorka wspomnień, m.in. Gdy myśli do Majdanka wracają (1970), również krótszych tekstów autobiograficznych, które publikowała na łamach czasopism lekarskich. Po I wojnie światowej odznaczona m.in. Krzyżem Virtuti Militari, po II wojnie światowej – m.in. Krzyżem Walecznych i Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski.
