Bardzo lakoniczne wspomnienia Jadwigi – babci (prababci? – z treści nie wynika) Julii Sobkowicz, autorki pracy,  spisane w narracji pierwszoosobowej, w której Julia Sobkowicz swoim piórem oddaje głos bohaterce. Jadwiga – Jadzia, we wspomnieniach bardzo zwięźle opisuje spokojne dzieciństwo, naukę i lata wojny aż do czasu kiedy opuściła rodzinny Lwów i przeniosła się do Wrocławia. Dużo chętniej wraca pamięcią do miasta swojego dzieciństwa i młodości, wiele miejsca poświęcając na wymienienie jego największym – jej zdaniem – atrakcji.

Wspomnienia pochodzącej z Mogielnicy (obecnie Ukraina) Marii Mariowskiej wysłuchane i spisane przez jej prawnuczkę – Aleksandrę Pawlak. Szczęśliwe i dostatnie dzieciństwo (ojciec Mariowskiej po dziesięcioletnim pobycie zarobkowym w Stanach Zjednoczonych wybudował okazały dom z zabudowaniami gospodarczymi i był właścicielem dużego gospodarstwa) przerwała wojna, na którą przypadły lata wczesnej młodości Mariowskiej. W Mogielnicy przeżyła większość okupacji, obserwując m.in.

Zapis rozmowy Barbary Piotrowskiej z Karoliną Lombarską – prababcią autorki – dotyczy przede wszystkim dzieciństwa Lombarskiej na Kresach i II wojny światowej, która przerwała spokojne życie bohaterki. Lombarska opowiada o tym, jak wojna dotknęła jej rodzinę, m.in. o wywózkach na roboty przymusowe i zagrożeniu ze strony UPA, zagubionej i odnalezionej w czasie wojny siostrze oraz o przymusowym przesiedleniu na Dolny Śląsk po II wojnie światowej w 1945 r. i dalszych losach rodziny.

Karolina Ponikowska zebrała w jednym dokumencie historię kilku pokoleń swojej pochodzącej z Kresów rodziny związanej rodzinnie i emocjonalnie z miastem Brody. Treść składa się z 5 tematycznych części dotyczących korzeni przodków autorki, historii Kresów w czasie II wojny światowej, życia podczas okupacji, powojennych losów i społeczności Brodzian. Ponikowska koncentruje  się przede wszystkim na postaci prababci i pradziadka: ur. w 1918 r. Joanny i dwa lata starszego Kazimierza Binasiewicza, opisując przy okazji losy pozostałych przodków z rodziny Binasiewiczów – m. in.

Maria Skomorowska spisała wspomnienia swoich bliskich – ze strony mamy i taty – dotyczące Kresów: lat młodości, dzieciństwa babć i dziadków. Autorka podzieliła dokument na cztery zatytułowane części, poświęcone wskazanej w tytule każdej postaci z osobna („Babcia Helena”, „Dziadek Józef”, „Babcia Czesława” i „dziadek Władysław”). Zwięzłe zapiski zawierają szczątkowe informacje biograficzne dotyczące rodziny autorki, dotykając powierzchownie bardzo różnych tematów, m. in. sposobów spędzania świąt, przeżyć wojennych, rodzinnych miejscowości (Wojnicz, Kopyczyńce, Mogielnica, Lwów, Lipiny).

Zapis wywiadu przeprowadzonego przez Iwonę Maciejczyk z Kazimierą Wychowaniec na temat dzieciństwa bohaterki urodzonej na Kresach (obecnie tereny Ukrainy) tuż przed II wojną światową. Bohaterka wywiadu plastycznie opisała realia czasu wojny i pierwszych lat powojennych, wspominając dramatyczne przeżycia rodziny z czasów okupacji w Tuligłowach i po przesiedleniu na tzw. Ziemie Odzyskane, które nie przyniosło oczekiwanego spokoju. Wychowaniec opowiedziała m.in.

Autorka, Julianna Filippi-Lechowska, opisuje losy swoich przodków  mieszkających od pokoleń we Lwowie, sięgając do w XIX w. i kończąc na latach powojennych, kiedy potomkowie Filippich żyli już na Dolnym Śląsku.  Filippi-Lechowska rozpoczyna od postaci słynnych rzeźbiarzy: Paola, Pawła i Parysa Filippich, koncentrując się przede wszystkim na losach najmłodszego – Parysa oraz jego rodziny, ukazując jak rodzina znalazła się we Lwowie. Dalsza część dotyczy osoby pradziadka autorki – ur. w 1902 r.

Wspomnienia Zofii Wielgusiewicz utrzymane w sprawozdawczym tonie, bez uwag o charakterze osobistym. Bohaterka opowiedziała o Kresach, dzieciństwie i młodości spędzonych we Lwowie, gdzie uczęszczała do Państwowego Gimnazjum Królowej Jadwigi (gimnazjum sióstr felicjanek), a później studiowała Wydziale Nauk Matematyczno-Przyrodniczych Uniwersytetu Jana Kazimierza. Okupację przeżyła głównie w Kielcach, gdzie ją i męża w trakcie podróży poślubnej zaskoczył wybuch wojny. Podczas okupacji była m.in.

Praca Marii Kłęk w 11 tematycznych częściach przedstawia losy bliskich Tadeusza Górskiego (1938-2004), dziadka autorki, który jako dwuletni chłopiec został wywieziony z matką i rodzeństwem na Sybir. Treść dotyczy losów pradziadka Józefa – ojca Tadeusza – od obrony Lwowa w czasie II wojny światowej do aresztowania przez NKWD , po którym on sam przepadł bez wieści a jego rodzina została zesłana na Sybir. Autorka ponadto m. in. okoliczności zesłania, warunki transportu i egzystencję na zesłaniu samotnej młodej kobiety z trójka małych dzieci.

Spisana przez Aleksandrę Korus historia członków rodziny Pacholczyków, którą rozpoczyna w 1924 r. przeprowadzka na Kresy Wschodnie pochodzącego z Wielkopolski Stanisława – pradziadka autorki. Stanisław Pacholczyk – funkcjonariusz policji – został w tym rejonie przydzielony do pracy i tak rodzina autorki zamieszkała w Równem na Wołyniu (dzisiejsza Ukraina). Wygnała ją stamtąd wojenna zawierucha: część rodziny została zesłana na Syberię i po powrocie trafiła na tzw. Ziemie Odzyskane, część rozproszyła się po świecie, nie wiedząc o swoim istnieniu przez następne kilkadziesiąt lat, np.