Wspomnienia repatriantki
Pochodzącej z terenu dzisiejszej Ukrainy Krystyna Węgrzyn szczegółowo przedstawiła losy bliższej i dalszej rodziny rodziny podczas II wojny światowej, bazując na pamięci własnej i relacjach przekazanych bezpośrednio od opisywanych osób (opowieści, listy). Autorka opisała dzieje poszczególnych rodzin, których losy przeplatały się z jej własnymi, m.in. ciotki Kazimiery – siostry matki autorki – która z mężem i synkiem została wywieziona na Syberię i w nieregularnych listach przekazywała wiadomości z zesłania. Równolegle Węgrzyn opisała swoje życie w Targowicy pod okupacją sowiecką i niemiecką, opisując różne sposoby adaptacji do zmieniających się warunków. Podczas okupacji pracowała m.in. jako nauczycielka, mieszkała z rodzicami i siostrą. Wspomniała o ważnych wydarzeniach: epidemii tyfusu w Czeremuszkinie w 1941 r. i zbrodni w Bohordyczynie dokonanej przez OUN-UPA w 1944 r. Węgrzyn przedstawiła okoliczności opuszczenia rodzinnych stron – narastające poczucie zagrożenia i coraz większą liczbę napadów na polską ludność pod koniec wojny; opisała także przesiedlenie – przygotowania do wyjazdu, nastroje wśród lokalnej społeczności, warunki transportu i długą drogę na tzw. Ziemie Odzyskane. Autorka opisała też proces adaptacji przesiedleńców i warunki egzystencji oraz stosunki z miejscowymi Niemcami, których oceniała jako uprzejmych i pracowitych. Po przesiedleniu Węgrzyn zdała maturę i pracowała jako nauczycielka, m.in.: w Sokołowicach, Cieślach, Oleśnicy i Długołęce, dokąd przeniosła się wraz z mężem po ślubie w 1947 r.