Więźniarka Stutthofu – Cecylia Krzesińska
Relacja Cecylii Krzesińskiej dotyczy przede wszystkim jej przeżyć z II wojny światowej. Bohaterka opisała okupację Wilna, życie w getcie, dokąd trafiła wraz z matką i siostrą Dorą z dzieckiem. Ojciec po wybuchu wojny przedostał się do ZSRR. Po likwidacji getta znalazła się najpierw w obozie na Łotwie (Keiserwald), a w następnie Stutthofie (nr obozowy 48935) i podobozu w Krzemieniewie, gdzie przebywała w sumie półtora roku. Podczas likwidacji getta została rozdzielona z rodziną –matka, siostra i siostrzenica zginęły w Majdanku. Ojciec Krzemińskiej odnalazł się po wojnie. Krzesińska wspomina koszmarne i traumatyczne warunki egzystencji w obozach: przemoc, głodzenie, morderstwa, oraz swoją ucieczkę w czasie ewakuacji obozu i niezwykłe spotkanie z matką przyszłego męża. Ostatni fragment opowieści autorki dotyczy jej życia po wojnie, kiedy wyszła za mąż i założyła rodzinę. Młodzi małżonkowie osiedli we Wrocławiu. W latach 60. świadczyła w procesach w sprawach zbrodni hitlerowskich. Dokument jest rezultatem siedmiogodzinnego wywiadu, przeprowadzonego z Krzesińską przez Antoninę Hobler.