Śluby

Porównanie charakteru pisma pozwala przypisać anonimowy tekst Ksawerze Deybel. Arkusz z zapisaną na pierwszych czterech kartach Modlitwą (z 1842 roku) to najwcześniejszy z trzech znanych dziś rękopisów wieloletniej kochanki Mickiewicza. Śluby napisała w Nanterre, dokładnie 5 lat po Modlitwie – pragnienie, by "namaszczenie niebieskie na dzieła Sprawy S. wiernie utrzymywać" (k. 5) wiąże się z poczynionymi w poprzednim tekście deklaracjami. Tym razem wypowiedź jest skierowana wyłącznie do “Matki” (Maryi – k. 5), której kobieta powierza rozporządzanie swoim losem. Liczy na ochronę w “zapasach ze złem” (k. 5v), gdy bierze ono “górę (...) pochłonieniem ziemi” (k. 6). Autorka pragnie podąża śladami swojego nowego Patrona Franciszka (Ksawerego?), jednocześnie zaznacza w dopisku: "ślubuję w płci mojej wyszukiwać dusze przejęte gorącą miłością B[og]a i Sprawy Jego" (k. 6).