Relacja Natalii Balickiej cz.4

Relacja obejmuje wydarzenia z lat 1939-1941.

Autorka rozpoczyna relację od informacji o wejściu wojsk Wehrmahtu do Kielc. Wspomina ona pustki na ulicach oraz to, że w tych pierwszych dniach na ulicach widać było tylko wojsko.

W dalszej części opisuje kolejne etapy tworzenia Judenratu i innych organów „samorządowych” dla ludności żydowskiej. Wspomina również brutalne elementy codzienności – upokorzenia, przemoc i tortury.

Autorka wspomina dokładnie wejście zarządzenia o konieczności noszenia opasek. Dokładnie opisuje ich wygląd. Wspomina również, że z początku nie wyobrażała sobie jak w takiej opasce ma wyjść na miasto. W tym miejscu ma też wiele refleksji nad celami rządów okupacyjnych i uważała wówczas, że na oznaczaniu ludności z pewnością się nie skończy.

Wspomina również wprowadzenie zakazu poruszania się Żydom głównymi ulicami miasta.

W dalszej części problematyzuje ona ograniczenia związane z uwłaszczeniem sklepów należących do Żydów. W swojej wypowiedzi, traktuje te praktyki jako grabież.

Zwraca też uwagę, że epidemia tyfusu plamistego, która wybuchła pod koniec 1940 roku dotknęła przede wszystkim najbiedniejszych mieszkańców miasta.

W tym miejscu relacja się urywa.