Relacja Adeli Kaczorowskiej z Wołynia

Autorka opisuje różne zdarzenia, do których doszło w latach 1942-43 w gminie Ludwipol, powiat kostopolski. Cieszy się, że po wielu latach ma możliwość opowiedzieć o tym, ile cierpienia i strachu przeżyli Polacy na Wołyniu w czasie wojny i po jej zakończeniu.

Wymienia następujące przypadki, podając dokładne daty i liczbę ofiar:

1. Wieś Niemila (23/24.05.1943 r.) – zamordowano 170 osób, leżą w zbiorowej mogile
2. Wieś Głeboczanka – zamordowano ok. 43 osób
3. Wieś Górna-kolonia (3/4.07.1943 r.) – zamordowano 180 osób, leżą w zbiorowej mogile
4. Wieś Janówka (8.09.1943 r.) – bandy UPA napadły na przebywających tam uciekinierów z różnych wsi, którzy stworzyli tam samoobronę (było ich ok. 18 tys.), uciekli do lasu i innych wiosek, gdzie stacjonował oddział AK „Bomby” (Władysława Kochańskiego); zamordowano ok. 10 osób. Autorka był wśród osób, które uciekły.
5. Wieś Jezierce (8.12.1942 r.) – przejeżdżający konwój niemiecki został zaatakowany przez radziecka partyzantkę. Jeden Niemiec zginął. W odwecie Niemcy wraz z Ukraińcami otoczyli wieś i zamordowali 352 osoby, które leżą w zbiorowej mogile.