[Pochylamy głowy na znak czci…] b.t.

Opis działalności Jadwigi Rowińskiej, napisany na podstawie wspomnienia pośmiertnego z 1925 r.

Jadwiga Rowińska-Szpotańska od najmłodszych lat pracowała społecznie. Początkowo jako nauczycielka wiejska w Łaskiem (w kontakcie z PPS), później w Łodzi w porozumieniu z organizacją nauczycieli niepodległościowych prowadziła działalność uświadamiającą idei państwotwórczej. Od 1914 r. była członkinią LKPPW – pracowała w Zarządzie i jako instruktorka na prowincji (Pabianice, Zgierz, Aleksandrów, Konstantynów). Z wielką energią i zaangażowaniem walczyła z analfabetyzmem i bezideowością. Dążyła do uświadomienia kobiet, w tym celu organizowała zebrania, na których kobiety nabierały biegłości w wystąpieniach publicznych. Od 1919 r. zamieszkała w Nowej Soli pod Ostrołęką. W 1920 r. przybywa na krótko do Łodzi, by pracować w sekcji propagandy Komitetu Obrony Państwa. Po śmierci męża oddaje się całkowicie pracy nauczycielskiej – wychowuje młodzież, budząc instynkty społeczne i żywy patriotyzm. Zmarła w grudniu 1925 r. w Puszczy Marjańskiej.