Pamiętnik Krystyny Grudzińskiej

Pamiętnik konkursowy Krystyny Grudzińskiej skupia się na wspomnieniach z dzieciństwa i dorastania, dotyczy trudnych relacji rodzinnych. Autorka pisze, że gdy miała dziesięć lat, jej rodzice rozwiedli się, ona została z matką, a jej siostra z ojcem. Jako nastolatka przebywała w domu dziecka. Kiedy pisała swój pamiętnik, jej rodzice żyli i mieszkali w tym samym mieście, co ona. Ważnym wątkiem zapisków jest niechęć do rodziców („gdybym mogła, zabiłabym matkę i ojca”). Grudzińska tęskni za miłością, brakuje jej poczucia bezpieczeństwa i marzy o innych rodzicach: „[...] takich dobrych, którzy by wszystkiego nauczyli, mam zaledwie 15 lat, a dużo już widziałam, to przez moją matkę, która była p…[prostytutką]. Ja takiego chleba nie szukam, uważam, że to nie tylko hańbi honor kobiety, ale zaważa na jej godności". Autorka opisuje wieś, gdzie mieszkała jako dziecko, swoje relacje z koleżankami, pierwszą miłość do chłopca. Marzy o tym, żeby zostać nauczycielką – chciałaby skończyć korespondencyjnie liceum pedagogiczne.