Najgorsze dni
Krótka relacja dotyczy sytuacji Żydów w obozie koncentracyjnym na Majdanku – od momentu likwidacji gett w Warszawie i Białymstoku na Majdanek trafiły tysiące Żydów. Autorka relacjonuje dramatyczne sceny z masakry 18 tysięcy Żydów 3 listopada 1943 r., trzymania nowo przybyłych na międzypolu, wspomina próby komunikacji między więźniami i przerzucanie kosztowności w celu zakupu jedzenia. W dalszej części opisuje poranną selekcję – mimo drastyczności opisywanych scen zdaje się dystansować od własnych emocji związanych z wydarzeniami, próbuje jednak wczuć się w sytuację Żydówek, które „oderwane od mężów, matek, sióstr” nie ukrywają swojego cierpienia. Sporo miejsca poświęca wydarzeniom z początku września 1943 r., kiedy to z Majdanka zabrano dzieci – opisuje dokładnie zachowanie matek (podczas apelu po tym wydarzeniu kobiety zmuszone były stać prosto, lecz nie mogły powstrzymać łez), przeszukiwanie skrytek w barakach, nęcenie głodnych dzieci chlebem.