Mój pobyt w Niemczech
Relacja młodej dziewczyny, Zofii Chlebickiej, spisana tuż po wojnie w 1945 r., podczas kursu gospodarstwa domowego dla dziewcząt w Lubece, w ramach zadanego wypracowania pt. „Mój pobyt w Niemczech”.
Dokument dotyczy ponad dwuletniego okresu pracy przymusowej autorki w Niemczech, na wsi u niemieckich gospodarzy. Chlebicka opisuje okoliczności deportacji, warunki niewolniczej pracy i życia w Niemczech, m. in. wykańczającą, fizyczną pracę, czy dostępne wyżywienia (np. „Prucz ziemniaków i maszlanki pozatem więcej niedostaliśmy (…)”) oraz dzień wyzwolenia – 2 maja 1945 r. W krótkim świadectwie autorka wspomina ciągłe upokarzanie i szykany ze strony Niemców, które były gorszym cierpieniem niż ciężka praca w polu. Relację kończy refleksja autorki na temat niezłomności narodu polskiego i nadzieją na szybki powrót do Polski.