Częstochowa

Autorka opisuje historię klasztoru na Jasnej Górze, podkreślając znaczenie cudownego obrazu dla narodu polskiego. Znajdujący się w Kaplicy Matki Boskiej obraz Matki Boskiej Częstochowskiej, cel pielgrzymek milionów wierzących, został sprowadzony do Częstochowy przez księcia Władysława Opolskiego w 1382 r. i umieszczony w drewnianym kościółku na Jasnej Górze. Następnie na jego miejscu zbudowano murowaną świątynię, która z czasem została rozbudowana. Dobudowano klasztor i mury obronne oraz wieżę, która doszczętnie spłonęła w 1690 r. Wieża została odbudowana i w takim kształcie przetrwała do kolejnego pożaru, który miał miejsce 15 sierpnia 1900 r., po czym ponownie została odbudowana, a kościół odrestaurowany. Autorka obszernie opisała zarówno wnętrze kościoła z wyposażeniem, jak i założenie klasztorne. Wspomina także o przechowywanych w skarbcu cennych pamiątkach, składanych od wieków w darze przez pielgrzymów. Kosztowności te były kilkakrotnie przedmiotem rabunku. Z tekstu dowiadujemy się jak wygląda ceremonia odsłonięcia obrazu i jak pielgrzymi przeżywają zetknięcie się z tym miejscem. W tekście jest również wzmianka o dziadach, czyli żebrakach częstochowskich. Niektórzy z nich zawodowo trudnili się żebractwem, osiągając duże zyski. Autorka poświęciła dużo miejsca opisowi obrony Częstochowy w 1655 r. i znaczeniu tego wydarzenia dla dalszego przebiegu wojny ze Szwedami. Szczególnie trudnym dla miasta okresem była epoka napoleońska. Rozkwit miasta nastąpił po zbudowaniu kolei wiedeńskiej w XIX w., która umożliwiła rozwój przemysłu i handlu. Kończąc tekst autorka wspomniała wiec pod Jasną Górą, który miał miejsce 11 lipca, w którym uczestniczyło blisko sto tysięcy pielgrzymów z całej Rzeczpospolitej i Górnego Śląska. Zebrani złożyli wówczas ślubowanie obrony ojczyzny do ostatniej kropli krwi. Autorka wyraziła pragnienie, by Górny Śląsk jak najszybciej został przyłączony się z Polską.