Koło Kobiet Korony i Litwy

Powstało około 1886 r. Była to tajna organizacja niepodległościowa; za cel obrała sobie budzenie uczuć patriotycznych oraz obywatelskich, a także integrację kobiet z różnych sfer i części Polski. Koło wystąpiło m.in. z inicjatywą tajnego nauczania, które w następnych latach docierało do coraz większego grona kobiet. Aktywnymi członkiniami Koła były: Cecylia Śniegocka, Stefania Sempołowska, Teodora Męczkowska, Cecylia Walewska, Teresa Ciszkiewiczowa, Maria Gomólińska, Waleria Marrené-Morzkowska (powieściopisarka). W ścisłym kontakcie ze stowarzyszeniem pozostawały Maria Konopnicka i Eliza Orzeszkowa. Członkinie Koła udawały się do Lublina, Kalisza, Krakowa aby wygłaszać tam wykłady i kolportować nielegalne wydawnictwa. W prawie każdym większym mieście Koło miało osoby zaufane, wprowadzone w jego działalność. Około roku 1896 zebrania Koła odbywały się w każdą niedzielę rano w mieszkaniu Walerii Marrené przy ul. Niecałej 14 w Warszawie.