Ziemiałkowska, Helena

Pochodziła z dość zamożnej szlachty. W roku 1858 poślubiła Floriana Ziemiałkowskiego (1817-1900), prawnika, polityka i działacza niepodległościowego. Wobec kolejnych pobytów męża w więzieniu, będących skutkiem jego działalności spiskowej (między innymi zaangażowania w Wiosnę Ludów, potem Powstanie Styczniowe), zajmowała się sprawami majątkowymi męża. Mieszkali też we Lwowie, gdzie Ziemiałkowski był prezydentem miasta (1871-1873) i posłem galicyjskim, od 1884 roku – w Wiedniu. W czasie jego pracy w charakterze ministra austriackiego dla Galicji w Wiedniu Ziemiałkowska prowadziła w stolicy Austro-Węgier salon skupiający mieszkających w mieście lub odwiedzających go Polaków. Zaangażowała się także w tworzenie szkół dla Polonii Wiedeńskiej. Po śmierci męża pozostała w Wiedniu, stając się fundatorką Domu Polskiego (obecnej siedziby Stacji Naukowej PAN w Wiedniu). Po jego śmierci w wydała poświęcony mu szkic biograficzny, a w 1904 opublikowała jego pamiętniki z lat 1848-1863, a także uporządkowała jego archiwum (przekazane Lwowskiemu Archiwum Miejskiemu).