Szumańska, Ewa [dziennik]

Opracowane dzienniki Ewy Szumańskiej składają się z 24 zeszytów, prowadzonych między 1960 a 2000 rokiem. Są to zapiski z podróży odbywanych przez autorkę po Polsce, Europie (Włochy, Hiszpania, Portugalia, Francja, Skandynawia), Afryce (Egipt, Sierra Leone, Tunezja) i Azji (m.in. Indie, Korea Północna, Chiny, Singapur, Japonia). W dziennikach diarystka skupia się przede wszystkim na opisie odwiedzanych miejsc. W większości przypadków są to lakoniczne zapiski, często sprowadzające się do hasłowego wymieniania nazw miejscowości i zwiedzanych obiektów, czasem zawierają krótkie komentarze na temat wrażeń autorki. Szumańska bardzo często odwiedza kościoły, zwraca uwagę na ich architekturę. Niektóre wyprawy mają charakter pielgrzymkowy, łączą się one czasem z refleksjami religijnymi odnotowywanymi w dzienniku. Niekiedy na kartach dziennika pojawiają się wzmianki na temat problemów emocjonalnych autorki (m.in. przebyta depresja i strach przed nawrotem choroby). Obszerniejsze są dzienniki z wypraw do Afryki i Azji (Podróż India 1963, Daleki Wschód 1972). Wiele stron poświęca autorka zwiedzanym tam miejscom, opisuje swoje stany emocjonalne i relacje z załogą statków, zwykle dość trudne. W dziennikach tych pojawiają się też opisy lokalnej ludności, do której najczęściej Szumańska odnosi się z pogardą, czy nawet wstrętem. Negatywny stosunek do społeczności odwiedzanych krajów widoczny jest szczególnie w dzienniku Podróż India 1963.