Fingier, Regina

bakteriolożka, absolwentka Uniwersytetu w Strasburgu, mieszkanka warszawskiego getta w latach 1940-1942. Jej ojciec był właścicielem domu ekspedycyjnego. W dokumentach odnaleźć można informację, że syn Reginy zmarł w Majdanku w wieku sześciu lat.  W roku 1940 udało się kobiecie wyjechać z Łodzi i przedostać do warszawskiego getta. W roku 1942, wraz z bratową, wydostała się z getta i zaczęła ukrywać „na aryjskiej stronie” . W wyniku donosu obie zostały aresztowane, a ukrywającą Reginę kobietę rozstrzelano. Autorka przewieziona została do obozu na Majdanku, a następnie do obozu pracy w Skarżysku-Kamiennej („Hasag” ) i do Częstochowy. W ostatnim z tych miejsc Regina doczekała wyzwolenia. Od 1945 roku przebywała w Warszawie. Jej dalsze losy pozostają nieznane, choć prawdopodobnie brała udział w kilku projektach historycznych mających na celu opracowanie historii więźniów Majdanka.