Ledóchowski, Ignacy Kazimierz

Pułkownik dyplomowany Cesarskiej i Królewskiej Armi, szambelan cesarski, generał dywizji Wojska Polskiego. Urodził się 5 sierpnia 1871 roku w Loosdorf jako jedno z dziewięciorga rodzeństwa w rodzinie szambelana cesarskiego Antoniego Augusta Ledóchowskiego i Józefiny z domu Salis-Zizers. Jego siostrami były: św. Urszula Ledóchowska i błogosławiona Maria Ledóchowska. Ukończył wojskową szkołę realną i po wstąpieniu do Armii Austro-Węgier studiował na Akademii Wojennej w Wiedniu. W czasie I wojny światowej walczył na frontach rosyjskim i włoskim. Po odzyskaniu niepodległości przez Polskę służył w Wojsku Polskim.  W czasie wojny polsko-bolszewickiej dowodził różnymi jednostkami, m. in. III i XIV Brygadą Artylerii Legionów i 11 Dywizją Piechoty, był też inspektorem artylerii w dowództwie Frontu Galicyjsko-Wołyńskiego. Za dokonania frontowe był odznaczany Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari i trzykrotnie Krzyżem Walecznych. W Polsce międzywojennej wielokrotnie awansował i dosłużył się stopnia generalskiego, w 1927 roku przeniesiony w stan spoczynku. W życiu prywatnym żonaty z Pauliną hr. Łubieńską, z którą miał czworo dzieci. W czasie II wojny światowej działał w AK, pod pseudonimem Krak prowadził tajne szkolenia wojskowe. Aresztowany przez Niemców, trafił do obozu koncentracyjnego Gross-Rosen. Zmarł 9 marca 1945 roku w KL Mittelbau-Dora.

Źródło: Piotr Stawecki, Słownik biograficzny generałów Wojska Polskiego 1918-1939, Warszawa 1994