Wysiedlenie dzieci

Wspomnienie dotyczy wydarzeń z roku 1942.

Autorka rozpoczyna wspomnienie słowami: „[n]astąpiła słynna szpera wrześniowa w 1942 r.”. Jest to opis akcji, która w getcie łódzkim była wymierzona w dzieci. Autorka pisze o przeraźliwym płaczu i krzyku kobiet chcących bądź to ukryć się wspólnie z dziećmi, lub też schować je same.

W dalszej części przywołuje tez wspomnienia dzieci z Domu Dziecka, w którym była wychowawczynią. W wypowiedziach pojawia się wiele strachu.

W dalszej części pojawia się bardzo drastyczny opis likwidacji Domu Dziecka. Kolejne selekcje, dzieci kwalifikowano do dwóch grup. Następnego dnia, dzieci również mają się stawić i wówczas następuje „wywózka”.

Wspomnienia są beletryzowane – pojawiają się dialogi. Autorka opisuje również bardzo dużo emocji zarówno swoich, jak i innych osób.