Bortnowska, Maria

Maria Bortnowska urodziła się w 1894 roku. W okresie II wojny światowej była żołnierzem Wojskowej Służby Kobiet Armii Krajowej. Ignorując zarządzenia obowiązujące w okupowanej Warszawie, pomagała Żydom oraz wspierała polskich jeńców wojennych, za co została 23.10.1942 r. aresztowana i uwięziona na Pawiaku. Niespełna rok później, 23.06.1942, wywieziono ją do Berlina i osadzono na Alexanderplatz, skąd w sierpniu została przeniesiona do Ravensbrück. Otrzymała numer obozowy 20520. W obozie tym przebywała do momentu jego likwidacji i opuściła go ostatnim transportem polskim w lipcu 1945 roku. Maria Bortnowska kierowała w latach 1939-42 i 1945-47 Biurem Informacyjnym Polskiego Czerwonego Krzyża w Warszawie, aktywnie też działała w innych polskich organizacjach podziemnych.

4 marca 1947 roku została aresztowana przez polskie władze komunistyczne i skazana na 3 lata więzienia. Do otwarcia procesu użyto informacji o zbieraniu przez nią w czasie wojny danych na temat sowieckich zbrodni w Katyniu, które miała przekazywać za pośrednictwem Armii Krajowej do władz polskich. W więzieniu spędziła nieco ponad rok. Byłe więźnierki z Ravensbrück zainterweniowały 5 czerwca 1948 roku, co poskutkowało natymiastowym wypuszczeniem Bortnowskiej na wolność.