Zapiski pamiętnikarskie

Dziennik w formie listu, adresowany do męża, Kazimierza Czarnockiego (diarystka nie widziała się z nim od czterech lat), prowadzony podczas pobytu w Teheranie. Bezpośrednie zwroty do męża nie są konsekwentne, niekiedy autorka pisze do męża w drugiej o sobie, a niekiedy wypowiada się o nim w osobie trzeciej. Zapiski mają charakter intymny – autorka pisze o swoich przemyśleniach na temat wojny, zmagania się z przeciwnościami, odwołuje się także do wspomnień (m.in. pożegnanie z mężem w rodzinnym majątku Lecieszyn, korespondencja i kontakt z Kzaimierzem Czarnockim, gdy ten przebywał w Warszawie; pisze sporo o synu Andrzeju, urodzonym w 1939 r., a zmarłym w 1940 r.), do których pobudzają ją różne bieżące skojarzenia. Czarnocka pisze również o codziennych zajęciach: porannej mszy świętej, wyjściach do kina. Na przełomie 1943 i 1944 r. autorka opuściła Teheran i udała się w podróż najpierw do Bagdadu i Damaszku, później do Bejrutu. W Teheranie stykała się z Cezarią Jędrzejewiczową (z Baudouinów de Courtenay). Ostatnia datowana notatka – z 29 kwietnia 1949 r. – dotyczy przemyśleń na tematy religijne (dotyczących m.in. powojennego Kościoła).