Irena Solska do Jerzego Żuławskiego, 1904

Listy z pierwszego tomu listów Ireny Solskiej do Jerzego Żuławskiego datują początek ich romansu (1904). Chociaż kilku z bardzo charakterystycznych dla tej korepondencji listów zostało opublikowane w Listach Ireny Solskiej pod red. Lidii Kuchtówny (Warszawa 1984), pozostałe nie tylko poszerzają kontekst, ale są też w stanie odmienić wrażenie czytelnika o całym przebiegu tego romansu. Pośród tematów poruszonych w listach z r.1904: artystyczna rywalizacja z mężem, Ludwikiem Solskiem, który urządza awantury podczas prób; projekty twórczej współpracy z Żuławskim; ocena własnej twórczości aktorskiej i epistolarnej; szczegóły planowanego uniezależnienia od małżeństwa z Solskim, którego podwalinami miały stać udane występy w Warszawie i nauka niemieckiego podczas kuracji w Rechenhall. Po raz pierwszy też pojawiają się refleksji o ewentualnym urodzeniu dziecka i o zmianach w życiu którymi to miało zaowocować. Listy tego roku też dają konkretne przykłady „przesycenia erotyzmem” o którym dużo pisze publikatorka fragmentów dotąd niewydanych listów Solskiej w zbiorze Zasługi Jerzego Żuławskiego i jego rodu dla literatury i kultury polskiej XX wieku (Lublin, UMCS, 2012), jednak zazwyczaj nie przytacza tych listów w całości, nie uzasadnia luk i swojego wyboru, a często je nawet nie zaznacza. Czytelnik oryginałów listów może przekonać się o talencie Solskiej w wyrażeniu powiązania emocji i cielesnych impulsów, swoistej „tęsknoty ciała”, co jednocześnie pozostawało bardzo daleko od konkretnego opisu szczegółów seksualnego aktu (co później sugerowałyby opisy korespondencji tych postaci Żuławskiego czy Witkacego, których Solska była prototypem).