Nadana-Sokołowska, Katarzyna [dziennik]

Autorka prowadziła dzienniki od wieku dorastania – z przerwami – do dziś (2019).  Można je podzielić na trzy cykle.

Pierwszy obejmuje typowy dziennik nastolatki, pisany regularnie, w sześćdziesięciostronicowych zeszytach szkolnych, od około 1983 do około 1989 r. 

Drugi – pięć starannie wybranych w tym celu zeszytów z zapiskami prowadzonymi w latach 1998–2012. Wpisy w poszczególnych dziennikach pojawiały się nieregularnie na przestrzeni kilku miesięcy lub lat. Przerwy w datacji pomiędzy zeszytami, a także fakt, że poszczególne zeszyty nie są zapisane do końca, świadczą o zawieszaniu praktyki diarystycznej na długie okresy (na przykład brak w ogóle dzienników z lat 2006–2008). Autorka opisuje w nich swoje uczucia, refleksje, lektury, dwa kolejne związki oraz stosunek do życia, przypadający na okres pomiędzy ukończeniem szkoły doktoranckiej Szkoły Nauk Społecznych przy Instytucie Filozofii i Socjologii Polskiej Akademii Nauk a faktycznym zakończeniem małżeństwa. W tym okresie opisane są także pobyty w Bośni i Londynie, terapia psychoanalityczna, pisanie i obrona pracy doktorskiej, małżeństwo, urodzenie i wychowywanie córki oraz podjęcie pracy etatowej w Instytucie Badań Literackich PAN. Autorka wiele miejsca poświęca kwestii samej praktyce diarystycznej oraz kłopotów z pracą twórczą (przedłużającym się pisaniem pracy doktorskiej oraz niekonsekwentnymi próbami literackimi). Od trzeciego tomu (2004 r.) pojawia się, z początku marginalnie, wątek praktyki buddyzmu tybetańskiego tradycji bon.

Trzeci cykl obejmuje dotąd około dwudziestu dzienników prowadzonych w oddzielnych plikach tekstowych word, niedrukowanych. W przeciwieństwie do cyklu drugiego dziennik jest prowadzony regularnie od lata 2012 r. i obejmuje obecnie (2019) ponad dwa tysiące znormalizowanych stron maszynopisu. Pliki zawierają także przepisane z kalendarzy dzienniki z lata 2012 i 2013 r. Bezpośrednim motywem powrotu do regularnej praktyki diarystycznej był dla autorki niezwykły charakter przeżyć lata 2012 r., który wzbudził w niej przekonanie, że zapiski dziennikowe będą miały duże znaczenie dla rejestracji nowych doświadczeń wewnętrznych, ważnych nowych relacji itp. Decyzja o prowadzeniu dziennika w formie elektronicznej związana była z intencją wykorzystania go w twórczości literackiej. Dzienniki opisują zainteresowania autorki religioznawstwem (filozofią, psychologią i socjologią religii) powiązane z obserwacją i utrwalaniem własnych doświadczeń, a także zawierają opis nowych kręgów znajomych ze środowiska „kultury warsztatowej”. Stanowią swego rodzaju zapis procesu wychodzenia z długoletniej depresji i odzyskiwania poczucia kontroli nad własnym życiem, jego sensem i celami, a także odzyskania możliwości pracy twórczej oraz zapis pracy intelektualnej nad nowopoznanymi fenomenami psychicznymi i socjologicznymi. Dzienniki obejmują w życiu autorki okres od rozpadu małżeństwa poprzez proces rozwodowy, nowe związki i zmianę charakteru pracy zawodowej na ściśle naukową. Dzienniki rejestrują także proces pracy nad powieścią inicjacyjną na kanwie wydarzeń z lata 2012 r. Dzienniki z  2017 r. częściowo przenikają się z pisanymi wtedy dziennikowymi partiami powieści.

Poza opisanym dziennikiem elektronicznym autorka prowadziła w tym czasie sporadycznie, kiedy nie miała dostępu do laptopa, dzienniki w kalendarzach na rok 2011, 2013 i 2017. Kalendarze zawierają notatki bieżące z lat wydania notesów i inne o charakterze praktycznym (dotyczące pracy w IBL PAN i w zespole Literatura i Gender, notatki  ze spotkań i wykładów, dane bibliograficzne i teleadresowe itp., a także rejestr wydatków osobistych). Poszczególne dzienniki zgrupowane są na kolejnych kartkach notesów bez związku z drukowanymi datami dziennymi. Z tematami tych zapisków związane są często także luźne kartki dołączone do poszczególnych kalendarzy. Wszystkie notatki typu dziennikowego dotyczą kolejnych pobytów u przyjaciół na Pomorzu Zachodnim i nowego kręgu znajomych stamtąd (lato 2012 i 2013 r.) oraz pięciu retreatów z Tenzinem Wangyalem Rinpocze, nauczycielem buddyzmu tybetańskiego tradycji bon, w ośrodku buddyjskim w Wildze (lato 2012, 2013, 2014, 2016 i 2017 r.). Pierwszy dziennik z 2012 r. poprzedza zapis kilku snów po podobnym retreacie w 2011 r.